36. National Museum of Australia

Weet je waar een Australiër nooit voor remt? Voor kangoeroes en voor Aboriginals…
Dit wrange grapje  bevat zoals veel grapjes een kern van waarheid. Dode kangoeroes zie je hier overal en hoe zit dat met Aboriginals? We hebben ze nog niet gezien. Daarvoor brengen we een bezoekje aan het  National Museum of Australia in Canberra.

Canberra is de hoofdstad. De Australiërs konden moeilijk kiezen tussen Sydney en Melbourne dus werd het Canberra. ‘The Australians love to hate their capital’, zeggen ze zelf.  We rijden door deze relatief kleine stad en vinden het wijds opgezet er is veel groen en we zien vanuit de auto veel regeringsgebouwen. We hebben een uurtje voor wat boodschappen en een bakje koffie en daarna willen we het National Museum bezoeken. Er schijnen hier hele mooie musea te zijn en dat willen we natuurlijk checken. We moeten even puzzelen met de tijd want we hebben ook drie uur reistijd voor onze volgende camping en daar willen we liever niet te laat aankomen.  We hebben dus een kleine twee uur voor het museum.

We vragen wat we moeten zien in twee uur aan de kassameneer met roze haar. Hij zegt ons dat we dan het beste snel de geschiedenis en Europese invloeden kunnen bekijken en daarna wat meer tijd besteden aan de dromen van de Australiërs en de kenmerken van het land. Er is veel te zien en dus moeten we keuzes maken. Met de Europese invloed zijn we zo klaar; die was best groot. James Cook is een hele belangrijke naam in dit land. We zagen zijn standbeeld al in Sydney.

We komen terecht bij een theater en daar is een 4-dimensionale film. We krijgen een virtuele bril  en een koptelefoon op en kunnen met een Australiër mee de ruimte in. We zitten virtueel in de cockpit, zien de ruimte, maken de ontkoppeling mee en gaan mee op de reis terug door de dampkring en de landing in Kazachstan. K zegt: Erg mooi gemaakt en M is blij dat ze weer met de beide benen op de grond staat. Varen op het water en vliegen in de ruimte zijn niet haar grootste hobby’s.

Ook zien we een film over de verschillen in het land. Het is weliswaar één land maar alle kanten is het weer anders. Het dichtbevolkte zuidoosten, the Great Barrier Reef, the Northern Territory met Darwin, Perth en het westen, en dan het binnenland met de rode grond en de heilige rots. Het is groots en we lezen dat er ‘slechts’ 24 miljoen inwoners wonen.

Wat ons intrigeert is de manier waarop ze omgaan met Aboriginals. De tentoonstelling laat zien dat zij de oorspronkelijke bewoners van het land zijn en dat hun land is afgepakt door de blanke overheersers, zoals zo vaak gebeurde. Er zijn veel kinderen van Aboriginals weggenomen (!), dit wordt ‘the stolen generation’ genoemd. Het is een schandvlek in de Australische geschiedenis, waar pas in 2018 (!) excuus voor is gemaakt door de regering. Veel mensen zijn getraumatiseerd, tot op  dag van vandaag. In de auto vragen wij ons af of wij als Nederlanders zoveel beter zijn. Vooral omdat M. net het boek van Robert Vuisje; “Alleen maar nette mensen” heeft gelezen. Dit gaat over beeldvorming van allochtonen en Hollanders. We komen er  niet uit op deze vrijdagmiddag waarin wij ons sabbatical doorzagen. Wat is het hard gegaan!
Overigens, wij remmen wel voor alles wat beweegt.