23 en 24: Zeeschildpad bij Gili Air

Vrijdagmorgen zitten we al voor dag en dauw in de auto naar Amed. Daar vertrekt de boot naar de Gili eilanden bij Lombok. Er zijn drie eilanden: Gili Trawangan, dat is het grootste en het feesteiland voor jongeren, Gili Meno, dat is het natuureiland voor rustzoekers en wij gaan naar Gili Air, voor liefhebbers van natuur en feestjes.

We zoeken een hotelletje op en halen meteen twee fietsen. Op het eiland is geen gemotoriseerd verkeer, iedereen gebruikt paard en wagen, de fiets of loopt alles. er heerst een heerlijke relaxte sfeer.  Gek veel is er niet te doen op het eiland. Je komt hier vooral om op het strand te liggen, te zwemmen en wellicht wat te snorkelen. Er zijn wat barretjes, maar – op de full moon feesten na – is het uitgaansleven er beperkt. Het uitzicht op zee is prachtig, maar helaas ligt er veel dood koraal op het strand. Ook in het water ligt dood koraal en veel stenen. We fietsen het hele eiland rond en af en toe moeten we ergens aanleggen. We zien de meest idyllische tentjes en wat heel prettig is dat er altijd een briesje vanuit de zee voelbaar is.

We mogen de snorkelset van een paar Zweden gebruiken en zoeken een geschikt plekje op. Daar zien we koraal (soms beschadigd), allerlei kleine en grote vissen in alle kleuren van de regenboog; wat is de onderwaterwereld toch mooi. Opeens zien we iets groots naderen, het is een flinke zeeschildpad die op de bodem een lekker maaltje wil verschalken. Gebiologeerd blijven er boven hangen om niets te missen. wat kan zo'n ogenschijnlijk log beest zich toch razendsnel in het water verplaatsen, we zijn onder de indruk.

's Avonds gaan we ergens op het strand een gegrild visje eten en dat verorberen we bij de ondergaande zon en daarna drinken we een cocktail met live muziek.  We zitten op zitzakken naar de sterrenpracht te kijken.
Wat kan het leven toch mooi zijn.

De boot terug op zondag is geen pretje, er is wat meer wind en we stuiteren over het water. Wit rond de neus zetten we weer voet op de vaste wal. In de verte ligt het eiland en daar komen we graag nog eens terug.